Gazeteci Deniz Zeyrek’in kulislerden edindiği bilgiler, Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti) içinde 2028 genel seçimlerine yönelik kapsamlı bir strateji belirlendiğini ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın anayasal olarak yeniden aday olamaması ihtimaline karşılık Hakan Fidan isminin güçlü bir seçenek olarak masada olduğunu ortaya koyuyor. Bu iddia, Türkiye siyasetinin yakın geleceğine dair önemli sinyaller veriyor ve iktidarın bir sonraki döneme nasıl hazırlandığını gözler önüne seriyor.
Hakan Fidan Neden Öne Çıkıyor?
Deniz Zeyrek’in aktardığına göre, Hakan Fidan’ın olası adaylığını güçlendiren birçok faktör bulunuyor. Uzun yıllar MİT Başkanlığı yapması, kritik devlet sırlarına hakim olması ve Dışişleri Bakanlığı göreviyle uluslararası alandaki tanınırlığı, onu devlet tecrübesi yüksek ve güven veren bir figür haline getiriyor. Fidan’ın Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın en güvendiği isimlerden biri olması ve parti içinde “devlet aklı” ve denge unsuru olarak görülmesi, bu adaylık iddialarını daha da kuvvetlendiriyor. Ayrıca, kamuoyu yoklamalarında Fidan’ın isminin sürpriz bir şekilde yükseldiğine dair bazı medya haberleri de potansiyel popülaritesine işaret ediyor.
Bu bağlamda, yakın zamanda Fahrettin Altun’un görevden alınarak yerine Burhanettin Duran’ın atanması gibi kabine değişikliklerinin, Erdoğan sonrası döneme yönelik hazırlıklar olarak yorumlanması da dikkat çekiyor. Bu tür düzenlemeler, iktidar bloğu içindeki güç dengelerinin yeniden şekillendiğini ve Fidan’ın pozisyonunun güçlendiğini düşündürüyor. Ancak, geçmişte (2015’te) Fidan’ın milletvekilliği adaylığına Erdoğan’ın başlangıçta olumlu yaklaşmadığı düşünüldüğünde, mevcut durumun kişisel tercihlerden ziyade siyasi konjonktürün ve stratejik gerekliliklerin bir sonucu olduğu açıktır.
Diyalektik Materyalist Bakışla İktidarın Çelişkileri
Marksist-Leninist bir perspektiften bakıldığında, Hakan Fidan’ın olası adaylığı veya AK Parti içindeki bu tür liderlik tartışmaları, burjuva siyasetinin kendi iç çelişkilerinin ve iktidar mücadelesinin tipik bir yansımasıdır. Bu tür gelişmeler, toplumun temel sınıf çelişkilerini ortadan kaldırmaz, aksine onları daha da belirginleştirir.
1. Anayasal Kısıtlamalar ve Sistemik Tıkanma: Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın anayasal olarak 2028’de yeniden aday olamaması, mevcut siyasi sistemin “hakim lider” etrafında örülen yapısının bir tıkanma noktasına geldiğini gösterir. AK Parti’nin seçmenle kurduğu ilişkinin büyük ölçüde Erdoğan’ın karizmatik liderliği üzerine kurulu olması, onun yokluğunda sistemin sürdürülebilirliği konusunda derin bir sorun yaratmaktadır. Bu durum, siyasi iktidarın burjuvazinin çıkarlarını koruma yeteneği açısından yeni arayışları zorunlu kılmaktadır.
2. Devlet Aygıtının Rolü ve Sınıf Hegemonyası: Hakan Fidan gibi devletin güvenlik (MİT) ve diplomasi (Dışişleri) aygıtından gelen bir ismin ön plana çıkması, burjuva devletin kendi hegemonyasını sürdürmek için “devlet aklına” daha fazla sarılma eğilimini işaret eder. Güvenlik ve dış ilişkilerdeki tecrübesiyle Fidan, mevcut düzenin devamlılığını ve sermaye birikiminin istikrarını sağlayabilecek bir figür olarak görülmektedir. Bu, sınıf mücadelesinin keskinleştiği bir dönemde, devletin bastırıcı ve dengeleyici mekanizmalarının daha merkezi bir rol oynayacağını gösterir.
3. İktidar İçi Çatışmalar ve Yeniden Yapılanma: AK Parti içinde Hakan Fidan’ın yükselişinden rahatsız olan kesimlerin varlığı, burjuva sınıfının farklı fraksiyonları arasındaki iktidar mücadelesini gözler önüne serer. Bu çatışmalar, mevcut iktidar bloğunun “Erdoğan sonrası” dönemde kendi çıkarlarını en iyi şekilde temsil edecek figürü belirleme çabasının bir parçasıdır. Partinin muhalif vekilleri bünyesine katması da Meclis’teki gücünü pekiştirme ve olası anayasal değişiklikler için zemin hazırlama stratejisi olarak okunabilir.
Ne Yapmalı? Proleteryanın Görevi
Bu gelişmeler karşısında, işçi sınıfı ve onun devrimci öncüleri için temel görev, burjuva siyasetinin bu iç çekişmelerine prim vermemek, aksine bunları sınıf bilincini yükseltmek ve bağımsız sınıf örgütlenmesini güçlendirmek için birer fırsat olarak değerlendirmektir.
- Sınıf Bilinci ve Sistemin Özü: Hakan Fidan olsun ya da başka bir isim, burjuva devletin başında kim olursa olsun, devletin sınıf karakteri değişmez. Bu nedenle, emekçilerin dikkatini kişisel liderlik tartışmalarından sistemin kendisine, yani kapitalist sömürü ilişkilerine çekmek esastır. Halk, yüzlerin değişmesinin, sömürü düzenini ortadan kaldırmayacağını anlamalıdır.
- Bağımsız İşçi Sınıfı Örgütlenmesi: İşçi sınıfı, kendi çıkarlarını savunacak, sermayenin saldırılarına karşı koyacak ve nihayetinde iktidarı ele geçirecek güçlü, bağımsız örgütlenmelerini inşa etmeli ve güçlendirmelidir. Sendikalar, siyasi partiler ve halk hareketleri, burjuva siyasetinin manipülasyonlarından arındırılmış bir biçimde işçi sınıfının taleplerini yükseltmelidir.
- Devrimci Dönüşüm Perspektifi: Her türlü burjuva siyasi senaryosu karşısında, işçi sınıfının nihai hedefinin toplumsal devrim ve sosyalist bir düzen inşa etmek olduğu hatırlatılmalıdır. Dünya, ancak kapitalist sistemin topyekûn ortadan kaldırılmasıyla, yani üretici güçlerin toplumsal mülkiyeti ve planlı ekonominin kurulmasıyla gerçek anlamda değişebilir.
AK Parti’nin 2028 planı ve Hakan Fidan kartı, Türkiye’deki egemen sınıfın kendi iktidarını yeniden üretme ve sürdürme çabalarının bir parçasıdır. Bu süreç, devrimci güçler için sınıf mücadelesini daha da derinleştirme, sınıf bilincini yükseltme ve örgütlü mücadeleyi ilerletme fırsatı sunmaktadır. Unutulmamalıdır ki, esas değişim, sınıfların ortadan kalktığı sömürüsüz bir toplumun inşasıyla mümkündür.
Bir yanıt yazın